lees-innerlijke-rust-met-eft

Innerlijke rust met EFT 8ste druk

Een nieuw jasje voor mijn eerste boek

In de nieuwe versie van Innerlijke rust met EFT vind je het nieuwe hoofdstuk Op zoek naar de bron van je klachten. Daarin bespreek ik een aantal kwetsbare situaties die later in je leven voor opmerkelijke klachten kunnen zorgen. Een van deze situaties is een ziekenhuisopname in je vroegste jeugd. De impact van een dergelijke ervaring zien we vaak over het hoofd. Hieronder een passage uit het nieuwe hoofdstuk van Innerlijke rust met EFT 8ste druk.

Monica maakte een afspraak met mij omdat ze wilde werken aan haar verlatingsangst. Ze had geen idee waar deze angst vandaan kwam, wel dat ze het al had zolang ze zich kon herinneren. Ze was opgegroeid in een gewoon gezin met lieve, betrokken ouders, een broer en een jonger zusje. Nu ze volwassen was begon ze last te krijgen van haar voortdurende angst dat mensen om wie ze gaf zomaar weg konden gaan en haar achterlaten. Daarom wilde ze altijd weten wanneer haar vriend precies thuis zou komen. Wist ze dat niet, dan werd ze overmand door een onheilspellend gevoel van angst.

Omdat er geen directe aanwijzingen waren dat ze ooit daadwerkelijk in de steek gelaten was, vroeg ik haar te denken aan een recente situatie waarin ze dat angstige gevoel had gehad. Dat kon ze. Onlangs was haar vriend twee uur later thuisgekomen dan afgesproken. Monica raakte in de ban van haar angst en wist zeker dat hij nu definitief nooit meer zou terugkomen. Toen ze de situatie helder voor de geest had, vroeg ik of ze het gevoel kon voelen. Wanneer heb je dit gevoel eerder gehad? Heel vaak, antwoordde ze. Had je dit al op de middelbare school? Ja, ze kon zich situaties herinneren waarin ze als puber deze angst had ervaren. Had ze dit gevoel al gehad op de lagere school? Ook daar kon ze zich situaties van herinneren. Had je dit gevoel al in de kleuterklassen? Dat werd wat lastiger. Er waren momenten geweest waarop ze bang was dat haar moeder haar niet meer zou ophalen van school, maar ook herinneringen waarbij ze zich vrij voelde van dat gevoel. Wat is er gebeurd in je leven toen je vier of vijf jaar oud was? Ben je misschien in het ziekenhuis geweest?

Ja, antwoordde ze verbaasd. Mijn amandelen zijn geknipt toen ik vierenhalf was. En hoe lang heb je in het ziekenhuis gelegen toen? Misschien een paar dagen, ik weet nog dat ik ijsjes mocht eten, maar mijn moeder zei dat ik dagen heb gehuild. Van de pijn, dacht ze. Ik vroeg Monica om diep in het gevoel te duiken en zich voor te stellen dat ze weer vier jaar oud was en naar het ziekenhuis moest. Terwijl ik dat vroeg liet ik haar kloppen op het karatepunt. Hoe heb je afscheid genomen van je ouders? Opeens barstte ze in tranen uit en zei dat ze haar ouders achter het ziekenhuisraam zag staan, dat ze dacht dat ze voor altijd in het ziekenhuis zou moeten blijven. Dat ze geen idee had wanneer haar ouders zouden terugkomen. Ze vertelde hoe bang ze was geweest, alleen in dat vreemde ziekenhuisbed. Dat ze voelde dat er iets heel ergs ging gebeuren en dat haar ouders haar daarvoor in de steek lieten. We klopten op alle emoties en aspecten van haar herinnering. Het was heel bevrijdend voor Monica om eindelijk te begrijpen waar haar verlatingsangst vandaan was gekomen. Haar moeder had nooit ingeschat dat Monica huilde vanwege haar verlatingsangst en niet vanwege de pijn in haar keel. Monica was toen te klein geweest om dat met woorden duidelijk te maken aan haar ouders.

Ziekenhuisopname

Het ervaren van een ziekenhuisopname in onze vroegste jeugd is de meest onderschatte van alle traumatische ervaringen in de jeugd. Gelukkig is de begeleiding van jonge kinderen in het ziekenhuis tegenwoordig heel erg verbeterd. Dat geldt helaas niet voor jou als je van mijn leeftijd bent of ouder. De grootste fout die vroeger werd gemaakt in ziekenhuizen was dat kinderen niet voor vol werden aangezien. Om kinderen te ‘beschermen’ werd ze niet verteld wat er precies met ze zou gebeuren, soms werd er tegen kinderen gelogen en het afscheid nemen van de ouders werd niet goed begeleid. Gevolg was dat kinderen zich zeer onveilig voelden, doodsbang waren een behandeling te ondergaan, zelfs dachten dood te gaan en een grote verlatingsangst ontwikkelden. Hierin herken je waarschijnlijk al een paar elementen van trauma.

Natuurlijk is dit niet met alle kinderen gebeurd die een ziekenhuisopname hebben ondergaan. Het gaat er mij om dat je de elementen van een ziekenhuistrauma gaat herkennen. Als je heel jong was, misschien nog een baby, dan heb je ergens beseft dat je omgeving veranderd was. Jonge kinderen merken dit op door geur, geluid, voelen en bewegende beelden. In een ziekenhuis ruikt het anders dan thuis, zijn er andere geluiden en onbekende stemmen. Een baby mist de geur en het stemgeluid van zijn moeder. Ook zal het ervaren dat de aanraking van het verplegend personeel anders is dan dat van de vader en de moeder. Vraag je ouders je te vertellen hoe jouw ziekenhuisopname is verlopen. En als je luistert naar deze verhalen let dan goed op de reacties in je lichaam. Welke elementen raken je? Kun je de klachten die je ervaart in je huidige leven ergens koppelen aan de ervaring in het ziekenhuis? Verlatingsangst kan gekoppeld zijn aan een ziekenhuisopname maar ook aan elke andere situatie waarin jij als kind voor enige tijd gescheiden was van je ouders.

 

Wat is EFT?

Boek een EFT workshop.

Interview MasterYou, vrijdag 30 maart

Meer lezen over hoe jij met EFT zelf aan de slag kunt?

Bestel de nieuwe editie van Innerlijke rust met EFT